Naglalakad Siya Nang Nakapikit Poem by jomark baynado

Naglalakad siya nang nakapikit

Naglalakad siya nang nakapikit

Walang nakikitang pasakit

Walang dala-dalang hinanakit

Kahit pa nga sa balat niya nakadikit

Ang anino ng mga demonyong nanglalait...





Bumubulong siya ng kanyang panalangin

Sinasamba niya ang hangin

Lumuluhod siya sa mga buhangin

Namumulot siya ng pagkain

Habang libong mga mata sa kanya nakatingin

Isa lang ang nakapansin.





Naglalakad siya nang nakatawa

Linimot ang lahat ng pait at parusa

Pagkat sa kanya'y walang ibang mahalaga

Kundi ang kapirasong basyo ng lata

Na linampinan at sinasayaw at kinakarga

At siya ay tumatawa...