Tunok Sa Mga Tinguha Poem by bonifacio alba

Gisamok ikaw sa mga gumonhap
Nga namugna sa imong kinabuhi
Buot kang mobarog ug mosinggit
Aron ipahungaw ang pagbating
Gilukopan sa mga tigmo.

Adunay pangandoy nga napakyas-
Kaugalingon lisod nga modawat
Kay hugot ug lig-on ang pagtuo
Nga makab-ot ang mga tinguha
Human sa kapid-an ka tuig nga damgo.

Karon udtong tutok na sa kinabuhi
Ug mahanduraw mo ang binuhatan
Sa panahon sa imong kabuntagon
May kasaypanan ka bang nabuhat
Nga wa mo man makab-ot
Ang katumanan sa imong pangandoy?

Usahay ang kakabos kayugtan
Ug maoy tunok sa mga tinguha
Apan sa paglawig mo sa kinabuhi
Wala ka bay nahikalimtan –
Tumong? Pag-antos? Panignkamot?

Angay bang buyboyon ang kagahapon?
Angay bang pakasad-on nga ikaw kabos?
Sa imo bang pag-usik sa panahon
Aron lamang basolan karon?