Umut Ve Günes Poem by Ramazan Guzel

Zaman yaşamın kapısını çalarken
Her fırtı na yeni bir parça sürüklüyor siyah beyaz derinliklere.
Genç geleceğini arıyor,
Soğuk, karanlık köy mektebinde.
Elinde öğretmen maskesi,
Takıp çıkarır her gün bitiminde.
Güneş kara dağlar ardında batarken,
Ayrıntılar siliniyor bellekte.
Kadın, erkek, genç, yaşlı, işçi, amir…
Hepsi eşit hepsi özgür.
Güneş çıplak dağlar ardında batarken
Karanlığın elinde özgürlük, silah dayar beynine.
Kadın, erkek, genç, yaşlı, işçi, amir…
Hepsi farklı, hepsi tutsak.
Genç kaçmak ister özgürce,
İçinin içindekiler ve kendisiyle.
Yola çıkar geleceğin geçmiş inde.
Kontrol noktalarından geçerken,
Durdurulur Zevrek'te.
Özgürlük alınır, umutlar vurulur
Yere düşer sessizce.