Zee Van Vuur Poem by Madrason .

Zee Van Vuur

Je staart kronkelt in de Grote oceaan
je nagels slaan zich in de Himalaya vast
je begraaft je verleden in beton
je verstopt de zon achter je vleugels
en je adem is de damp van uitlaatgassen
allen willen ze jouw parel delen
de grote droom van maakbaarheid
het Westen wordt verslonden door het Oosten
de klaagzang en het individu worden
tot pulp vermalen en verwrongen,
uitgespuwd in een zee van vuur. M

Monday, January 15, 2018
Topic(s) of this poem: orient occident
COMMENTS OF THE POEM
Sylvia Frances Chan 16 January 2018

En een 10 en nog veel meer voor de Vote! Niet slechts en 10 MW, maar nog vele malen méér!

0 0 Reply
Sylvia Frances Chan 16 January 2018

Zeer heftige woorden, maar die zijn er om ze er uit te spuwen, anders weet de wereld er niets van. Zeer terecht, en zeer trouw aan je eigen principes. Ik kan ze volkomen met respect waarderen, geachte MW! Bedankt voor het tonen van de belangrijkste woorden naar jouw inzicht. gedichten schrijven is zo'n heerlijke bezigheid. Echt, ik weet het!

0 0 Reply
READ THIS POEM IN OTHER LANGUAGES
Madrason .

Madrason .

waalwijk netherlands
Close
Error Success