Κ' η σκέψη σου πιάνεται στη δική της πλοκή,
ανατροπή στα δικά της τα θέλω...
Χωρίς ανάσα να αλλάζει μορφή,
να χάνεται χωρίς αφορμή...
Να φεύγει...
Να ξεφεύγει...
Στο πουθενά να τρέχει για λίγο, με ταχύτητα μεγάλη...
Να σε πιάνει μια ζάλη και φτου απ' την αρχή...
Κι όταν για λίγο δραπετεύεις πάλι,
ομορφαίνεις τις στιγμές, και σαν μικρό παιδί πετάς...
Και φεύγεις...
Ταξιδεύεις...
Με φτερά δανεικά για το πάθος,
αδυναμία για άλλο ένα λάθος....
Μα όταν δραπετεύσεις πάλι,
να 'νε γιορτή σαν καρναβάλι...
Φόρα μια μάσκα, με άλλα μάτια για να δεις...
Μέσα στο πλήθος για να ψάξεις,
κάπου θα με βρεις....
Μα... να προσέχεις...
Μην χαθείς...
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem