ଏତକି ଶୀତ ଏତକି ଗରମ
କେନ ରଖମି ଇମାନକେ ମୁଇଁ।
ପୁରିଜେଇଛେ ଆକାଶ ସକାଲଠାନୁ,
ଘାସଖେଡେ ନେଇଁ ନ ପାସେ।
କଲା କଲା ଭେଜରିକଁଟା ବାଏରଜାକ,
ଖାଲପୁରତୁନସବୁ ଇନ।
ଜେନଟାକେ ଆମର ବଲୁଛୁଁ ହେଟା
ଭାଗିଛେ ଆରୁ କେନକେ କିହେ ନେଇଁ ଜାନି।
ଗୁଟେଅଧେ ଜାନିଥିଲା ଲୋକ
ଭଏଁରା ଆରୁ କୁଁଦା ଜେଇଛନ ହେଇ।
ନେଇଁ କହେବାର କହେବାରଟା ଜେନଟା,
କହୁଛେ ଜେନଟା ନେଇଁ ନ ଆମରଟା।
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem