വിളക്കേന്തുന്ന ബാലന്‍ Poem by Madathil Rajendran Nair

വെള്ളിക്കൊമ്പുകളാളും ജ്വലിക്കും മഹാവൃക്ഷം
ശീതകാലത്തിന്‍ മിന്നിത്തിളങ്ങും നീലാംബരം
താണുപോം അരുണാഭസുന്ദരരവിബിംബം
ബോധത്തിന്‍ തിരയിലുദ്ദീപ്തമാമൊരു ദൃശ്യം

അക്ഷമന്‍ ചിത്രകാരന്‍ ചിത്രത്തെ മറച്ചല്ലൊ
പകരം കരിരാത്രമവിടെയുദിച്ചല്ലൊ
പരകോടി താരങ്ങളവിടെയുണര്‍ന്നല്ലൊ

ചായങ്ങള്‍ തുടച്ചതാ ഫലകം പേറിക്കൊണ്ട്
കാരകന്‍ വിരമിച്ചു വേഗത്തില്‍ രംഗം വിട്ടു
ബാക്കിയായ് ഞാനാം വിളക്കേന്തുന്ന ബാലന്‍ മാത്രം
പൂര്‍ണമാമേകത്വത്തില്‍ ആ രാത്രം തീരും വരെ
കണ്‍ചിമ്മുമാകാശത്തിന്‍ ചിത്രത്തെത്തെളിയിക്കാന്‍