Bintana't bubungan ng kahapon ay tuluyang naglaho
Hindi man nakayanang ikulong sa ladrilyong kuwadro
Bumulagta naman asotea ng paraiso
Kung saan wagas na pagsinta'y kusang tumubo
Sa paglipas ng araw, pagkadalisay ay lalong tumingkad
Mistulang rosas sa pag-usbong at pagbukadkad
Puspusang panalangin sa Itaas ang nagsilbing dilig
Sa tuluyang pag-ani ng dakilang pag-ibig
Bagong mukha ng kaluluwa, hatid ay maaliwalas na umaga
Asotea ng paraiso mas lalong pinagaganda
Ang kastilyo ng hari'treyna'y dinaig
Sa kislap ng mga matatamis na ngiti't titig
Ah, ang buhay ay hindi kailanman naging madaya
Pagpaparaya ay may handog na ligaya
Bubungan man at bintana'y nawala
Asotea ng paraiso naman ang kapalit na biyaya.
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem