Oglum Üçün Poem by Dalga Khatinoglu

O qədər gözəlsən ki,
Gözlərimin əlində qalıram,
Yenidən üzünə dönür hara qaçırsam baxışlarımı.


Ayaqlarım öz əlimdə deyil ki,
Sənə uzanır bütün yollar, bilirsən.
Sən də uzan
Uzan yanımda yorqunam gülüm,
Qaçırma dalınca məni yollar kimi,

O qədər şirindir ki,
Yenidən udmaq istərəm,
Sənə deyiləsi sözlərimi içimdən ağzıma çatınca.

Necə də dadlı-dadlı yellənirsən aypara beşiyində,
Dağa çəkirsən qəlbimi,
Dənizdə üzürsən ürəyimi,
Əl-ayaq vurmağına vuruldum gülüm,
Necə də göyqurşağından duzlu duzlu sürüşursən,
Gözlərimin yaşı kimi.

Danış gülüm,
Nə istərsən təkrar-təkrar,
Böyüdükcə görərsən,
Arzular boğazdan dodağa çatınca ölür,

Danış gülüm,
Böyüdükcə ürəklər arzular qəbristanı olur
Böyüdükcə görürsən,
Yalan da həqiqətdir, gerçək də.

Hələ uşaqsan,
İtirib unudursan ən çox sevdiklərini,
Sonra böyüyür insan,
Bezdiklərini belə itirməkdən qorxur.

Gündüzü oturmaq, gecəni yatmaq bilməzsən,
Bu gözəl,
Böyüdükcə insan,
Gündüzü qıçının yatması,
Gecəni yuxusunun qaçmasından qorxur.

Axı sən kimsən?
- Gözəlliyi yenidən yaratmaq həvəsim.

Ah bə bu körpə yaşlar!
İnanmazsan, əmin Nazimdən sor,
Bugün yaran bir öpüşlə bitir,
Böyüyürsən bir öpüşlə başlar.

Sonra anandan soruş,
Bal şəlaləsi töksən də,
Ələyin gözü dolmur,
Məsəbbətin sonu olsan belə,
İlk məhəbbət olmur.

Birinin ölməyi gəlmişdi dedim anana...
Sıxıb boğduğunu xartırlarmısan cücəni?
Yaxşı utanma, özü ölmüşdü dedim,
Üzüldümü? - sordu,
Hələ bir az da gülməyi gəlmişdi dedim anana.

Ama xatırlarmısan?
Sonra tərpənmədi nə qədər çağırıb-çığırsan da,
Yəni həyat bu oğlum,
İflic edirlər insanı,
Sonra tərpənmədiyinə küsürlər!

Yaxşı üzülmə,
Qalan cücələri düşün, boş ver,
Götür ay dəryazını gecələr,
biçib ulduzları dən tök önlərinə.
Götür ay piyaləsini gündüzlər,
Göy dənizindən su qoy hinlərinə.

Yaxşı üzülmə gülüm,
Gözlərini yumub, qollarını açı ver, bitər
Sıçrayıb qucağıma maçı ver, ötər...

Sən heç bir iddiası olmayan körpə,
İddiasızlığın nə olduğunu bilirmisən?
İddiasızlıq ən böyük iddia!

Dünyanı sevgi xilas edər- derlər,
Eralar keçdi,
Hələ də sevgi allahı kor,
Vicdanı başa düşməyəcək qədər uşaq.
Onunçün derlər, onunçün.

Zatən aşiq doğulur bütün insanlar,
Beş yaşından artıq böyümür ki,
Sonra çaşıb,
Böyükmüş kimi davranır
Zatən şair doğulur bütün insanlar,
Sonra çaşıb,
Biri kral olmuş,
Biri başqan,
Və başqaları qul.

Cibindən gedib,
Öpüşdən başqa hər şeyə xərclədiyin pul.

Oxumaqla deyil ki,
Aşiq olunca bilirsən,
Bir üstə gəl bir, bir olur,
Aşiq olunca bilirsən,
İkidən biri çıxınca sıfır qalır.

Uduz eşq qumarında büsbütün,
Qalmasın heç nəyin,
Yeni bir qumara həvəsindən başqa.
Yəni qalmasın aldığın heç bir borc,
geri qaytarmağa nəfəsindən başqa,
Bəli,
Ən ideal həyat, yenə bir faciə,
Ama sonrasından qorxma,
Kimsə görmədi sonranın çatdığını,
İçindən kənarda heç bir xəbər yox,
Boş ver,
Dünya top gülləsi kimi ağır və köpük qədər boş
Bilərək yaşamaq nə gözəl.
Bəli,
Böyüyüb görəcəksən yəqin,
Yoxsullar doyacaqlar birgün,
Yaşamaqdan doyacaqlar yoxsullar.

Sıxma ürəyini,
Al portağal soyum günəşi səninçün,
Ayı limon sıxım çayına,
Al buludları şəkərpambığın olsun,
Al ulduzları duz səpim yeməyinə...

O qədər gözəlsən ki,
Yanında durmağa utanıram,
Ama çox gözəllik də çox pul kimi bir şey,
Mutlu olanını görmədim heç.

Yaralarla naxışlanmış vücuduma bax,
Özü bir sənətdir, balam
Alnımın qırışlarını oxu sətir-sətir,
Bax, içimdə bədənim boyda yaram,
Ama, hələ də sevdim həyatı,
Hələ də sevdim.
Gözəlliyi itirmədim ki,
Sənə ötürdüm büsbütün,
Heç özüm də bilmədim,
Haçan dəniz boyda mirvarı qoydum gözlərinin sədəfinə,
Baxınca özümü görürəm səndə.
Gəncliyimi bitirmədim ki,
Səndə başladım yenidən,
Ah gülüm,
Ayaqlarım öz əlimdə deyil ki,
Sənə uzanır bütün yollar, bilirsən....