Tingujt E Harruar.. Poem by skender iljaz braka

Tinguj te harruar...
Tinguj, që vjedhurazi hynë
në dhomën time të zbrazët.
Një cast e uli tonin spikeri në television.
Kanarina e bukur cecërimën ndali.
Tik-taku i orës së murit mbetet në sekond.
Lulja.."Mos më harro" mbi vazon blu,
gjethet vari e trishtuar.
Të mbyllurat plagë diçka zë e m'i ngacmon.
Në dhomën e heshtur, i hutuar.
Mbërthyer dilemash kisha mbetur.
Pas krahëve mjagulla më mbështjell,
e derdh mbi dhomë të kaltërin tis.
Prej dritës ndezur mbi një raft,
përlotet syri ndjeshmërisë!
'Nuk jam ketu', doja te thosha me një zë
Mohim i mohimit te gjithçkaje isha unë.
Por tingut e largët, të qetë nuk më lënë.
Tingujt nga dhoma nuk munda t'i përzë.
Nuk mundem dot, nuk mundem jo, jo
Të parën dashuri pas dere,
si mundem të ta lë.?