skender iljaz braka Poems

Sa herë më ke lënduar ti ndërgjegja ime,
kur i tëri më është dashur të jepem pas së mirës.
Sa herë me të vërtetat e tua të papërkulshme
më ke pushtuar e mes krahësh më ke mbledhur,
...

E shtrenjta nëna ime...

Në ninullat e mbremjeve kur djepin më përkundje.
Kodin e jetës më hidhje mbi fytyrë.
...

Skajeve të pluhurosura të një kornize të vjetëruar
Një portret dashurie prej kohësh kam mbetur.
Përtej errësirës, britma e shurdhër, e mohuar
dhe zhurma e pazëshme që rrënqeth qetësinë.
...

LAGJJA IME E VJETËR

Lagjja ku banoj, është ndër më të varfërat e qytetit.
Dikur mbuluar ish prej ujërave të kripura kënetore.
...

Dashuria ime

Dashuria ime, melankoli dhe pikëllim.
Shumë më ndryshe sot do të doja të më ishe.
...

Atdheu im.
Në këtë përvjetor të 100-të
Përpara gjunjëve të tu përulem dhe hesht.
Hesht me heshtjen e luftëtarit plagshumë
...

Për tek ty po vrapoj.

Me një rrahje të lehtë flatrash
ndonse rruga më duket e pambarimt,
...

Shpesh i përhumbur udhëve mëkatare të natës.
Imponuar prej kësi tranzicioni të gjatë, paradoksal.
Këtij epitafit mbi gur-varrin e Kantit shpesh i referohem.
Vetvetes kurrë pa i kërkuar, pendimin tim verbal.
...

Nuk di nëse ta vodha asaj mbrëmje
të parën puthje nën shelgun vajtues,
apo ti m’a rrëmbeve me buzët shegëplasur.
Në sfon, syri i detit tinëz na vështronte.
...

Erdha me frymën e ëngjëllit të mbirë prej fundit të dheut,
kur degët e palmës së vetmuar përplaseshin me rënkime.
Me një frymë drejtë teje vrapova për të qënë i përkushtuar.
Mbushur me polem dashurie ishte shportë e zemrës sime.
...