T'u ktheva, o det.....
Udhëve të botës ngado ku u enda.
Shkumën e duarve të tua të kaltëra
dhe imazhin e valëve muzgjeve të vona,
me lot mergimi prej mallit tend i njoma.
Vij sot në shtratin tënd të fjetur.
Në buzët e tua që zjarrmojnë në përvëlim,
në koralet e zvetënuara dhe rërë e njomë.
Të vij, o det, si ylli i heshtur pa shkeqim.
E ndjeva zerin tënd, psherëtimë të trishtuar,
si nena që ndjen rënkimin e birit në djep.
Petalet e bregut dhe rërën ku kam shkruar.
" Perjetesish te dua, o i imi det."
Me veshje të vjetra emigrant të rropatur.
T'u ktheva i lodhur prej mallit të marrë.
Një mal me të fshehta të përvuajtura ngarkuar.
Të solla dhuratë kësaj nate të bardhë.
Jam kthyer djalosh, i heshtur, i menduar.
Të gjej perseri gjithçka që kam të shtrenjt.
Perkedhelit e tua, që shumë më kanë munguar
Dhe thellesitë e kristalta ku ngula rrënjët thellë.
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem