Mbase Nuk E Dinte… Poem by skender iljaz braka

Mbase nuk e dinte se unë nuk doja
të bëja tregti me shpirtin e saj.
Ngatërruar me errësirem iku.
Nuk e di ku shkoi…
Mes një pylli ëndrrash më humbi,
duke më lënë vetëm me magjepsjen
dhe pakuptueshmrin e një hidhrimi shqetsues.
Nimfën e kalëtr që prej valëve më vinte e fuqishme
si ulërima e sinqertë e dëshpërimit.
Kurrë se pata prekur e takuar më parë.
Prë mua ishte pjesa më e madh e jtës.
E panjohura dhe forca fatale
dhe unë pjesa tjetër që nuk dita kurrë buzn t'ia freskoj.
Askush si ajo gjuhën time të heshtjes nuk e ka kuptuar.
Ngaherë më shfaqet turbullt nëpër ëndërr mirazhi saj, .
Leshrat e verdha me aromën e lules së kumbullës.
Nuk e di nga më iku e ku shkoi.
Nën ç'rrjedha lumenjësh u shua zjarri i shikimit
të palëvizshm të atyre syve prej statuje mermeri?
Nuk di ku i humbi tingllimi i zërit,
ku jehoi pikllimi i lotit të patharë.
Mbaj mënd se e bukur ish
si gërbullë e pikturuar nga Floberi