Η Λευκή Πεταλούδα Poem by Lionara S.t.m.o.l

Η Λευκή Πεταλούδα

Σε ποδήλατο ανεβαίνει, με τις ρόδες του πηγαίνει
Ένα βούισμα ακούει, ' ο δρόμος θα ΄ναι -όχι άλλο-'

Τον ίσκιο πατάει απ΄τα καλαμπόκια, η καρδιά πονάει
Για τον νεκρό αγαπημένο...Πώς τον λέγανε; Νικόλα; *
Βουητό να βασανίζει, φόβος στην καρδιά αναβλύζει (5)
Την πορεία συνεχίζει 'ο δρόμος θα ΄ναι -όχι άλλο-'
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Οφείλει να το λύσει, θάρρος παίρνει και φρενάρει
Λάμπει ο ήλιος, σιωπή γύρω 'Φύσης θα ΄ναι -όχι άλλο-'
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Το πηδάλι συνεχίζει, φόβος, τρόμος την ορίζει
Ένα όνομα ψιθυρίζει, ηχώ 'Νικόλα' αντιγυρίζει -όχι άλλο- (10)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Φόβος την ψυχή φλογίζει, το σύμπαν όλο της βουίζει
Δειλά μονάχα συμπεραίνει 'αέρας θα΄ναι-όχι άλλο-'
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Το φανάρι πώς ανοίγει, πεταλούδα φτερουγίζει
Τολμηρή και θαρραλέα, του παρελθόντος της πανωραία
Πεταρίζει τα φτερά της, καμαρώνει τα λευκά της (15)
Στο τιμόνι σταματάει, άραξε κει και -όχι άλλο-

Λευκή λάμψη, ομορφιά...άλλος δεν είδε ξανά!
Πώς σε λένε πεταλούδα; 'Πάντα εδώ ' της απαντά

' Δεν κουνιέσαι μα θα φύγεις, όπως όλοι μου οι φίλοι
Πήραν κι όλες τις ελπίδες, πίσω δεν τους είδα πια' (20)
'Πάντα εδώ' είπε περήφανη η πεταλούδα
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Τάραξε ως και την θλίψη, η τόση της η σιγουριά
Πηγή θα έχει την γνώση, κάποιου σοφού βασιλιά
Ποιον έδινε Χαρά, αυτή η τόση ομορφιά;
Γιατί τον εγκατέλειψε άραγε, πετώντας μακριά; (25)
'Πάντα εδώ' αποκρίθηκε, μιλώντας τρυφερά
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Βυθίστηκε στη σέλα της, χαζεύοντας την φύση
Σε χάη βαθυά τύλιξε, την δύστροτη ψυχή της
Εκείνος ω! Ποδήλατο ξανά, δεν θα χαρεί μαζί της
Στα καλαμπόκια φιλί ξανά, δεν θα ΄δει το κορμί της (30)
'Πάντα εδώ' απάντησε, ξεχύνοντας το νάζι
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Ποιος σ΄έστειλε εδώ, στου φόβου το πηδάλι;
Άγγελος ή δαίμονας, θέλει να με γλυκάνει;
'Πάντα εδώ', χαμογέλασε πάλι η πεταλούδα (35)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
'Άλλη τρεμάμενη αγκαλιά, μοναδική και σπάνια
Σαν του Νικόλα θα την βρω; Να ψάξω στα ουράνια; '
'Πάντα εδώ' πετάρισε, κουνώντας τις κεραίες

'Φύγε πεταλουδίτσα μου, άσε με μες στην θλίψη
Βγάλε τις κεραίες σου, απ΄του νου μου την σήψη (40)
'Πάντα εδώ' αποκρίθηκε γλυκά η πεταλούδα
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Μαρμάρωσαν ακλόνητα στο τιμόνι τα φτερά της
Τα μάτια της γαλήνεψαν, τα χείλη της γελάσαν
Διπλό κέρας φώτισε, μισοφέγγαρο στην καρδιά της
Ψηλά η ψυχή της στήθηκε, εκεί στα καλαμπόκια (45)
Πάντα-πάντα εδώ χωρίς να ματαξαναπέσει.

Η Λευκή Πεταλούδα
Friday, January 15, 2016
Topic(s) of this poem: hope,life
POET'S NOTES ABOUT THE POEM
Περιέχεται στο βιβλίο ' ΑνΘο(υ) σια Τραγωδία'

**More creations on internet as Searchingthemeaningoflife


***The creations are inspired by books. Universally kisses. Renew them, put them music, translate them for FREE.All copyrights of published pictures belongs to the creators of works. Their use is only for information purposes.***
COMMENTS OF THE POEM
READ THIS POEM IN OTHER LANGUAGES
Close
Error Success