Θυμίσου Αξίζει Poem by Lionara S.t.m.o.l

Στροβιλίζομαι στην κουβέρτα
Αγγαλιάζοντας σφιχτά το μαξιλάρι
Στο στήθος
Να σε αισθάνομαι
Κοντά στην καρδιά
Καθώς κλείνω γλυκά τα μάτια
Για να επιστρέψω Σπίτι
Έστω για λίγο
Να ξεκουράσω το σώμα που εγκλωβίστηκα
Να θυμηθώ το συλλογικό πνεύμα απ'όπου έρχομαι
Να κατανοήσω το φυλακισμένο μου κομμάτι
Την θέση του στο άχρονο και άχωρο ασυνείδητο
Αυτό που έπεσε σαν σπίθα
Κι έγινε διάμετρος του κύκλου υλικής ζωής
Και γέννησε το γράμμα Θ (Ο+-)
Για να μας θυμίζει ότι εμείς είμαστε
η Θάλασσα, ο Θρόνος, ο Θόλος, το Θείο…