ਅਸੀਂ ਰਬ ਦੇ ਬੰਦੇ ਹੈ
ਅਸੀਂ ਭੀ ਰਬ ਦੀ ਰਚਨਾ ਹੈ
ਤੁਸੀਂ ਸਾਡਾ ਮਖੋਲ ਬਣਦੇ ਹੋ
ਅਸੀਂ ਤੇ ਤਾਵਾਦਾ ਮਖੋਲ ਬਣਦੇ ਹੈ
ਤੁਸੀਂ ਤੇ ਵਾਹੇ ਗੁਰੂ ਥਾ ਮਖੋਲ ਬਣਦੇ ਹੋ
ਵਾਹੇ ਗੁਰੂ ਨੇ ਤਾਵਾਨੁ ਕਿਸ ਵੇਲੇ ਨਿਰਦੋਸ਼ ਜੀਵ ਨੂ ਮਾਰਨੇ ਵਾਸਤੇ ਦਸਾ
ਅਸੀਂ ਤੇ ਤੁਸੀਂ ਉਸੀ ਰਾਬ ਦੀ ਰਚਨਾ
ਤੁਸੀਂ ਤੇ ਕੋਉਰਟ ਤੁਰ ਜਾਂਦੇ ਹੋ
ਜਿਸ ਵੇਲੇ ਤੁਸੀਂ ਰਾਬ ਨੂ ਫ਼ਰਿਯਾਦ ਕਰਦੇ ਹੋ
ਉਸੀ ਵੇਲੇ ਨਿਰਦੋਸ਼ ਜੀਵ ਭੀ ਰਾਬ ਨੂ ਫ਼ਰਿਯਾਦ ਕਰਦੇ ਹੈ
ਵਾਹੇ ਗੁਰੂ ਕਿਥੇ ਜਾਵੇ ਕੀਨੁ ਦਸੇ ਆਪਣੇ ਦਰਦ ਨੂ
ਹੁਣ ਤੁਸੀਂ ਦਸੋ ਰਬ ਦਾ ਮਾਕੋਲ ਨਹੀ ਤੇ ਕ਼ੁਰ ਕੀ
ਆਪਣੀ ਭੁਖ ਦੀ ਸਨ੍ਥੁਸ੍ਤਿ
ਨਿਰਦੋਸ਼ ਜੀਵ ਨਾਲ
ਇਹ ਤੇ ਰਬ ਦਾ ਮਖੋਲ ਹੈ
ਹੁਣ ਤਸੀ ਇਹ ਨਹੀ ਦਸਨਾ
ਸਾਰੇ ਦਰਮ ਵਿਚ ਐਸਾ ਹੀ ਹੋਣਦਾ ਹੈ
ਤੇ ਅਸੀਂ ਭੀ ਕਰਦੇ ਹਾਰਦੇ
ਤੇ ਏਸ ਵਿਚ ਗਲਤ ਕੀ
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem