Μ΄ αρέσουν κειν΄ οι άνθρωποι
που μόνοι τους γλεντάνε
κάνουν καφέ για πάρτη τους
χορό στη γη κινάνε
Γιατ΄ ειν η αγάπη τους μεστή
γυμνή από απαιτήσεις
έχουν λόγο άφοβο
στων άλλων τις εξαρτήσεις
Το σώμα έχουν άμαξα
Για άλογα τα «θέλω»
Το νου τους έχουν αμαξά
Όπου πατάν να βλέπουν
Ξέρουν, είναι μοναδικοί
Γνώμες άνευ αξίας
Δίχως επιβεβαίωση
Νιώθουν την αυταξία
Μόνο αυτοί να Αγαπούν
Μπορούν και θησαυρίζουν
Κρατούν του σύμπαντος ροή
Οι άλλοι ας τρικλίζουν
Είναι Θεοί που για Θεά
Εσένα θα πιστεύουν
Για τη δική τους εξάρτηση
Ευθύνη δεν γυρεύουν
Κι αν έρθει ο Χάρος αγριωπός
Και δει στα μάτια σου το φως
Αγέρα το δρεπάνι του
Μονάχα θα θερίσει
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem