Μια χούφτα πίκρα από άγονα θέλω,
πνίγει ανθρώπους σε καταπακτή.
Λύτρωση βλέπουν στο θάνατό τους!
Αν βγουν απ΄το χάρτη βλέπουν γιορτή.
Κρατώ το χέρι τους, στο φως να ανέβουν
σε νύχτας κατάστρωμα. Φέγγει η σελήνη!
Με ομορφιά, τα μάτια να πλένουν
στην κιβωτό που αγκαλιάζει η γαλήνη.
Τις χαρακιές στα μούτρα εκεί να ερμηνεύσουν
ν΄ αλλάξουν πόνους, να θεραπευτούν…
Όσους κατηγόρησαν να τους συγχωρέσουν…
Η ζωή στον πλανήτη να συνεχιστεί…
Της φύσης η ελπίδα, ο καταστροφέας
με συνοχή να σώσει... μεταστροφή…