Κλείνω τα μάτια
τους ήχους παίρνω σοβαρά
Όλα τα αυτιά τώρα μου λένε πως πονάς
για ένα σπίτι που δεν νιώθεις για αγκαλιά
Πώς να σου πω ‘ότι έχεις μπει σε μια καρδιά;
Πιο οικογένεια, πιο παιδί, πιο αληθινά!
Καμιά καρδιά δεν έχεις αποκλειστικά…
μα εσύ για ουτοπίες έχεις μάθει να κοιτάς
πιστεύεις λόγια μοναχά ποιητικά
Θυμώνεις, λιώνεις, τις πληγές σου αναμετράς
γίνεσαι ολόκληρος του κόσμου η μπουνιά
Χτυπάς τα τείχη να γκρεμίσεις την καρδιά
άλλο δεν έχει και από πόνους ξεγεννά
Καίνε τα δάκρυα
τα μάτια τα κλειστά
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem