Κείνο το μικρό παιδί, μέσα σου που κλαίει
Σήκω ώριμε ενήλικα, να το σφιχταγκαλιάσεις
Να σας χαρώ, να σας τυλίξω αντάμα
Δικό μου ίδια έκλαιγε, από φόβο πονούσε
Στοργικά το ζέστανα στον κόρφο, αγαπομάνα
Ήταν στιγμή του ήρωα, όλα να τ΄ αγκαλιάσω
Παιδιά, γονείς, να δέσω, μια για πάντα
Εσύ είσαι το παιδί, εσύ και ο γονιός του
Ξένες νταντάδες το πονάν, σπάνια το νιώθουν
Οι εξαρτήσεις δολερές…θέλει το γονιό του