Είναι η υποκρισία που σε διώχνει
από Ανθρώπους φεύγεις μακριά.
Βγάλε τη μάσκα να δω τα ροζ χείλη,
τα σχημάτισα στου νου τα σκοτεινά.
Πάνω γραμμή σαν την καρδιά που Αγαπάει,
λεπτή σχισμή σαν τα αισθήματα…κι υγρά
σε χρώμα ροζ, όπως το σώμα όλο κρατάω.
Να συνηθίσεις στα αυθόρμητα φιλιά.
Όχι από έρωτα, ούτε στεγνή αγάπη,
είναι τα αισθήματα φιλίας πιο βαθιά.
Αράχνης πέπλο η λογική σαν είχε πλέξει
στης μάσκας κόγχες τα μάτια ήταν τυφλά.
Για λίγο μόνο κι η ασφάλεια δε θα λείψει
το προσωπείο πάλι το πρόσωπο να κρύψει.