Είναι η μοναξιά που δεν έχω ζήσει
Είναι η δυστυχία που έχω προτιμήσει
Είναι η φοβία μη μ´ εγκαταλείψουν
Έχω αντοχή! …Δεύτερή μου φύση
Φταίει η φαντασία για ότι προσδοκούσα
μια ουτοπία σε σένα, αναζητούσα
Όλα με θυμώνουν! Όσα παρεκλείνουν
Σ´ έκρηξη με φέρνουν, σε εγκαταλείπω
Ζούμε στο μαζί αποξενωμένοι
Αισθηματικά αποχαυνωμένοι
Αν δεν φύγω πώς θες να με γνωρίσω?
Σ´άλλον εραστή, ίδιο έργο θα ζήσω…