Οιδίπους Τύραννος Poem by Lionara S.t.m.o.l

Έπαρση γεννά τον τύραννο
μεγάλη μάταιη ιδέα
πως η αξία του φούσκωσε
στα λόγια και στις πράξεις
δεν βρίσκει πια ανώτερο
κριτή και δικαστή του
και σκάει η φούσκα του η κενή
τον τόπο όλο βρωμίζει

Του μάντη προμηνύματα
της τύχης τα γραμμένα
όπου κι αν πας
δεν θα κρυφτείς
σου τα χουν μετρημένα
και δυο πόδια δεμένα

Στο Τώρα ζήσε άρχοντας
το αύριο δεν γλιτώνεις
αν δεν το ξες χαμογελάς
κι αν το ξες ματώνεις
όνειρο μέσα στο όνειρο
ζεις, που ΄χεις ξεχάσει

Μάτια κι αν έχεις μον΄ κοιτάς
να βλέπεις αποφεύγεις
καλότυχος κι αν νομίζεσαι
ο πόνος σε γυρεύει
την έπαρση χαμήλωσε
τον κόσμο όλο βρωμίζει
κι εσύ που πολύ πόνεσες
η τύχη σε γυρεύει

η τύχη σου ειν΄ ο πόνος μου
κι ο πόνος σου, δική μου τύχη