‘ποιος Έρως; ' Poem by Lionara S.t.m.o.l

Πρωί, και έξω από το παράθυρο μου ερωτοτροπούν περιστέρια ελεύθερα
Μα πώς συναίνεσα να με καταδιώκεις από έρωτα;
Νόμιζα ότι η καταδίκη τούτη ήταν ισόβια!
Μα όπως σε όλα τα ισόβια, απέδρασα νωρίτερα
Τους λόγους δεν τους είπα. Ξεχνιούνται άλλωστε! Τα γραπτά μένουν 😉
Πλήθος θεατών ήθελε να δει να καίγεται θηλυκό
Έτσι αναίσχυντα να αισθανθούν αγνότεροι απ' την Αγνή, οι βάρβαροι
Λύσαξαν σα σκύλοι! Σα να τους τράβηξα το κόκκαλο απ' τη μούρη
Το ένα Όχι μου κατάγγελνε όλα τα Ναι της υποταγής τους
Εσύ γνώριζες τις ιδέες, την δράση του πνεύματός και τους ενημέρωσες
(Μα τι προδοσία! Ανύπαρκτη η αγάπη σου!)
Καμιά πυρά όμως δεν αποπλένει την τόλμη του πνεύματος
Αυτή έκανε τερατώδη την τόλμη του απλού σώματος, στα μάτια των καταπιεσμένων.
Τώρα μαζί τους παρακολουθείς τα φτερά μου να συναγωνίζονται των περιστεριών.

[Εμπνευσμένο από το βιβλίο «Η άβυσσος» της Μ.Γιουρσέναρ]