Αετόπολο αθήλαστο στον κόρφο μεγαλώνει
Το κλάμα, μια και σήμερα, τ΄ αφήνει νηστικό
Το γάλα δεν το έθρεψε στα δάκρυα λιμνάζει
Το πίναν τα γλαροπούλια στης καρδιάς τον αφρό
Μην κλαις λίγο αετόπουλο να νιώσεις την στοργή
Την Δύναμη να αισθανθείς που έχεις στο φτερό
Συννεφιασμένε μου αετέ άσε μια χαραμάδα
Μια αχτίδα φως, κι όμως αρκεί να λάμψει ο ουρανός
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem