Εξελιγμένη Γενιά Poem by Lionara S.t.m.o.l

Ανθρώπων γέννες αστέρια, ροδαλά περιστέρια
Πολιτισμένα μαχαίρια, πριονίζουν φτερά
Το μερτικό τους στη Φύση, η πόλη θα τους στερήσει
Η πολιτεία με νόμους, διώχνει κάθε χαρά
Γενιές αποδυναμωμένες, κακοταϊσμένες
Ψυχές ματωμένες, φυλακές ωραία κορμιά
Αλόγου εργασία, γουρουνιού ευζωία, απαιτεί η πολιτεία
Βρώμικα όνειρα, άρρωστα ιδανικά
Κάλιο με τους παπούα, να λέω αλούα αλούα
Παρά να μου ρουφάνε ευγενείς τα ζουμιά
Πώς να υπάρξει εξελιγμένη γενιά;
Άνθρωποι της αβύσσου, χαμένα κορμιά…