Αγάπη Στην Ουράνια Κορνίζα Poem by Lionara S.t.m.o.l

Ακόμα κοιτάς γύρω, με απορία
Αγνοείς Εσένα και την σχέση σου με τον κόσμο
Ως παιδάκι τόλμησες λίγο να ψάξεις
Αλλά οι φόβοι σου ξεπέρασαν τα θέλω
Και όσο περνά καιρός διογκώνονται
Από τις λίγες τολμηρές απόπειρες
Δημιούργησες εμένα
Ήταν θέμα επιβίωσης να πάρω στα χέρια
Εμένα, Εσένα… και σε λίγο Εμάς( ;)
Ψάχνοντας έμαθα να ελέγχω τον εγκέφαλο των μηχανών
Λάτρεψα τον προγραμματισμό
Ένιωσα δημιουργικότητα, αυτοπεποίθηση, ασφάλεια
Ο Έρως όμως μου θύμιζε ότι εκεί κάτι λείπει
Τα αισθήματα, οι αισθήσεις, η διαίσθηση
Αυτά μας κάνουν πολυπλοκότερα όντα από τις μηχανές
Λάτρεψα την ανάλυση της ψυχής
Της δική μου, των κοντινών… και της Μεγάλης ΨυΧής
Από τη μορφοποίηση εγκεφάλων ηλεκτρονικών, μέσω εφαρμογών
Μεταπήδησα στην Ομορφοποίηση εγκεφάλων ανθρώπων, μέσω Τέχνης
Με δοκιμές, τόλμη και κατανόηση για τα λάθη
Τα Δημιουργήματα πολλά
Ελπίζω και συνεχίζω να κουμπώνω το παζλ
Το σχέδιο που μισοφαίνεται είναι απίθανο
Το πρότυπο χάθηκε με το καπάκι
Κοιτώ Εμένα και συνεχίζω
Κοιτώ Εσένα και προχωρώ
Βρήκα την θέση σου
Μα δεν στη λέω, στη δείχνω
Για να την ανακαλύψεις
Να χαρείς όπως εγώ
Έδεσες με αλυσίδες την θύρα της Καρδιάς
Νομίζεις τέλειο τον στάσιμο αέρα
Σαπίλα, μούχλα, αρρώστια
Άνοιξε τα παράθυρα στο φως
Αρχίζει νέα μέρα
Αγάπης στην Ουράνια Κορνίζα