Πλήθος γεννήσαμε από έρωτα γεννηθήκαμε
Γελάσαμε, πονέσαμε, κλάψαμε: Νιώσαμε!
Με Όνειρα μαζί ζωή μεστώσαμε
Τώρα μου λένε να σε απωθήσω
Από μακριά να σε γνωρίσω
Χωρίς πόνο, δάκρυ, χαρά. Μη σ'ακουμπώ!
Όνειρο ανέκφραστο, σατανικό
Ό, τι απέφευγα να φανταστώ
Ακούγεται στον νέο βολικό
Από έξυπνες πόλεις ήδη μοναχικός
Μα τί πιο τρομακτικό; Σιωπές βουβές
Ψυχές ωμές. Σώματα ανέραστα
Γέννες με έγχυση, προεπιλεγμένες
Σε ένα μηχάνημα από ψυχρό υλικό
Δίχως έρωτα, είσαι νεκρός
Δίχως αισθήματα, παρανοϊκός
Δίχως τις νότες, σε σκέψεις βυθίζεσαι
Κι όλο απελπίζεσαι
Με λέξεις τσακίζεσαι
Να σε αγγίξω, να νιώσω τον χτύπο σου
Να σε μυρίσω, να σε ερωτευτώ
Να μου ψιθυρίζεις στο αυτί μυστικό
Να σε αγκαλιάζω, να σε φιλώ
Όσο κι αν φεύγεις, να μένεις εδώ
Να είσαι το γέλιο στην ψυχή που φορώ
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem