Αναμένοντας Αποκάθεξη Poem by Lionara S.t.m.o.l

Αυτό που εμένα σώζει, στον πόνο στη χαρά…ελπίδα
Του ονείρου η ρανίδα θα βγάλει λέω φτερά
Το άγνωστο θα διασχίσει, του ουρανού στολίδι, γιατρειά

Κι όταν ο πόνος λιώνει, το όνειρο τελειώνει
Ελπίδα μου μοιραία θα είσαι η τελευταία
Ελάχιστη φωτός παρηγοριά, σ΄ απόμακρη του σκότους αγκαλιά

Κι αν στάλαξε στα μάτια η ώριμη σιωπή
Η μνήμη ζωγραφίζει μια ξαφνική μορφή
Ανοίγει τα παντζούρια, του πνεύματος την τρίχα, να δει ηδονικά