Τα βάναυσα που ζήσαμε στο χθες,
οι τοίχοι δεν τα έχουν ξεστομίσει,
τα αηδόνια τιτιβίζουν στις γιορτές,
δεν ξέρουν πως το χάος έχει αρχίσει.
Τις λέξεις δεν τις λένε οι μιλιές,
τις λέξεις θα τις βρεις μες στα μαλλιά μας.
Εσύ θες να καμουφλάρεις ομορφιές…
Ληγμένη παρτίδα σκάκι τα όνειρά μας.
Δεν κρύβονται τα μάτια τα νεκρά,
με βλεφαρίδες, μπότοξ και ανταύγιες.
Όσο κι αν θες, δεν σε θέλουν τα μωρά
θέλουν ζωντάνια, και ορέξεις απ΄τις μεγάλες.
Το παιχνίδι μας τελείωσε νωρίς.
Πες καληνύχτα στο λαό κι αποχωρείς.
(Έμπνευση από την «Ρημαγμένη Γη» του T.S Eliot)
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem