Την γειτονιά που έπαιζα
Την έλεγαν «παπάκια»
Είχε μια λίμνη μαγική
Γεμάτη με παπάκια
Τις τάϊζα, τις χάϊδευα
Κοιτούσα την ζωή τους
Μου δίνανε, μαθήματα
Μεγάλη η σχολή τους
Κάθε φορά που μάλωναν
Κράταγε για λίγο
Μετά απομακρύνονταν
Τίναζαν την στολή τους
Διώχναν την ενέργεια
Ξεχνούσαν την χολή τους
Ήρεμα κολυμπούσανε
Ατάραχη η ζωή τους
Τ΄ανθρώπου ο νους την ταραχή
Κρατάει σε κάθε τσέπη
Ύπαρξη προβληματική
Σκέψη πάνω στην σκέψη
Μότο ζωής έκανα
Το «Τίναξε τα φτερά σου»
Για να θυμάμαι να ξεχνώ
Κάθε πικρό καυγά σου
Νιώσε του Τώρα τη Χαρά
Αυτή είναι η μαγκιά σου
Διώξε την μιζέρια σου
«Τίναξε τα φτερά σου»
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem