Σφυρήλατες λέξεις, ώστε να σου μοιάζουν,
μα δεν πιάνεσαι πνεύμα οικουμενικό!
Ύλη και ενέργεια σφιχτά σε αγκαλιάζουν,
ρέουν αυθόρμητα σε στρόβιλου χορό.
Όλο λακκούβες είσαι, σαν τις μαύρες τρύπες.
Σπαν τα τακούνια, σταματάει ο χορός.
Με άλλο ταίρι συνεχίζει ο καβαλιέρος.
Δεν σταματά για ένα παπούτσι ο ρυθμός.
Έχεις αισθήματα για αισθητές ιδέες,
μούσες δικές σου, μελωδίες μαγικές.
Άπαρτα κάστρα, κίνητρα κι ελπίδες,
να συνεχίζει η ροή χωρίς το χθές.
Ύλη κι ενέργεια, μορφές όλο θα αλλάζουν
κι εσένα ακόμα οι θάνατοι θα σε τρομάζουν.
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem