Δεν Αποχαιρετώ Poem by Lionara S.t.m.o.l

Δεν Αποχαιρετώ

Τη λέξη «αντίο» σε κανέναν δεν την λέω
όπου κι αν πάω μες στη σκέψη ζω
πιο μακριά απ΄ την καρδιά είμαστε ξένοι
και το «αντίο» πάλι ανούσιο να πω.

Είμαι αστέρι όπως ήμουν και θα είμαι
νύχτα με είδες γιατί υπήρξα λαμπερό
μην απελπίζεσαι και μέρα εκεί είμαι
αναγνωρίζω τον βυθό που Αγαπώ.

Κάψε τα σεντόνια, άλλαξαν τα χρόνια
ηδονή κι οδύνη; Σώμα ζωντανό!
Πάλι θα νυχτώσει άναψε τα φώτα
σε ουρανό να λάμψει της γης το μυστικό.

Κόλαση τα μάτια που βλέπουν και μιλάνε
πιο μεγάλη οδύνη οι σκέψεις που κοιτώ
ύλη, δόξα, εικόνα αχόρταγα μας τρώνε
στο δικό σου βλέμμα Εμένανε πενθώ!

Δεν Αποχαιρετώ
Sunday, February 25, 2018
Topic(s) of this poem: death,earth,goodbye,hope,love,painful,philosophical ,secrets,sky
POET'S NOTES ABOUT THE POEM
* Search for our new free ebooks 'ΤΥΜΠΑΝΙΣΜΟΙ' and [Internet of Meanings] in smashword and searchingthemeaningoflife (wordpress)

**More creations on internet as Searchingthemeaningoflife


***The creations are inspired by books. Universally kisses. Renew them, put them music, translate them for FREE.All copyrights of published pictures belongs to the creators of works. Their use is only for information purposes.***
COMMENTS OF THE POEM
READ THIS POEM IN OTHER LANGUAGES
Close
Error Success