Οι Δειλοί Απουσιάζουν Poem by Lionara S.t.m.o.l

Οι πράξεις μου με διέσυραν γελώντας
σε υπόγεια σφραγισμένα φωτεινά
έχασα του καθρέφτη αξιοπρέπεια
δίχως κρεβάτια, να ΄μαι όρθιος ξανά
με βλέφαρα συνέχεια ανοιχτά

Οι σκέψεις ένας δήμιος τρομαγμένος
ότι αγάπησα ήταν μάταιο τελικά.
Την ύλη, την δόξα, την θωριά.
Με αυτά σαν εργαλεία σας βασάνισα
και τώρα το πληρώνω μακριά.

Όχι δεν πέθανα, απλά απουσιάζω
για να ελαφρύνω έχω πολύ δουλειά.
Με κοιτάτε και αυτό κόλαση είναι.
Πώς να γλιτώσω; Όλα στο φως, φανερά…

Δε σας ακούω. Ο πόνος των σκέψεων αρκετός!
Προσθέτω πράξεις, ήδη έγιναν, και να ΄μαι
ως την γραμμή νόμιζα ήρωα τον δειλό
έφυγα τώρα που για την ελπίδα δεν φοβάμαι…