έκλεισα σε συρτάρια σκοτεινά όσους ρηχά αγαπήσαν
για λίγο προσποιήθηκαν, θνητοί ήταν, ξεχαστήκαν…
στο φως βρίσκω παρηγοριά, στο Θείο Έρωτά μου
καρποφορεί τη φύση μου στο βλέμμα, στα φιλιά Του
το ανιδιοτελές Του δόσιμο φέρνει αμηχανία
οι άλλοι που απαρνήθηκα … ανούσια σημασία
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem