Στην Υγιειά Σου. Poem by Anna Zanidaki

Δε θα ναι της παρηγοριάς
Καφές στη μνήμη τη δική σου
Παρά παρέας καύχημα
Σα να σαι εδώ μαζί μου.

Σου λέω τα μαντάτα μου
απήγγειλα τους στίχους
Αρθρα και αν τα διάβασα
Ρίγησα μου παν τοίχους.

Κι αυτοί στεκόντουςαν σεμνά
Εμένα και ακούγαν
Με δέος σέβας και τιμή
Ολα τους υπακούαν.

Εμψυχα και άψυχα
Κάναν συναυλία
Αρμονικά σε δέχτηκαν
Δίχως αμφιβολία.

Το τι για σένα έγραψα
Το πόσο υποφέρω
Στο λέω με ειλικρίνεια
Και το καλό σου θέλω.

Να σαι ήρεμος εκεί
Στοχασμοί να μην παιδεύουν
Το άρτιο μυαλουδάκι σου
Παρά να ταξιεύουν.

Σε μέρη της πεθυμιάς
Γαλήνη και ευτυχία
Σε σένανε να φέρνουμε
Στο νου σου ηρεμία.

Λύγισε και σκίρτησε
Η πλάκα που τα βάνω
Δάχτυλά μου γρήγορα
Στην ταμπλέτα εκεί επάνω.

Δάκρυα ξεχύθηκαν
Απ του ήχου το δωμάτιο
Ηταν της λύπης και χαρά
Εκείνο το γραμμάτιο.

Ποτέ δε θα έληγε
Τι κι αν είχε περάσει
Προθεσμία σου ζωής
Έτέθη και εμοιράσθη.

Σε ότι αυτό το αφορά
Τόκο το προσαρτίζει
Τιμής δόξας του αυτό
σε μας για να θυμίζει.

Ακούστηκε μία βοή
Φοβήθηκα μα είδα
Πλακάκια εκεί ετρίξανε
Γραφής μου βρήκε προίκα.

Αυτά να τα αφήσετε
Εδώ να τα φυλούμε
Θησαυροί για όλους σας
Και θα τα εκτιμούμε.

Αρμοί ευθύς χωρίστηκαν
Οι κόλλες απλωθήκαν
Σε εμάς εδώ αφήστε τα
Φυλαχτά δε μαραθήκαν.

Παρά της προσευχής αγνά
Εναποθέσαμε τρισάγιο
Μνημόσυνό σου οι γραφές
Ωςπου να βρει μουράγιο.

Να αγαλλιασθεί και να δειχθεί
Η τόση σου αλήθεια
Γιατί σας φάρος μιας ζωής
Κι όχι σαν παραμύθια.

Να αστράψειςνα λαμποκοπάς
Αιφνιδιώς και να σβήσεις
Παρά αστράφτεις πανταχού εσύ
Τη ζήση σου θυμίζεις.

Σε μας όπου γενήκαμε
Ενα με τη γραφή σου
Εμείς που δεχτήκαμε
Τρανή απολαβή σου.

Ποιητές ποιήτριες
Στεκόμαστε με πόνο
Μα το φιμώσαμε καλά
Μη λάχει και το δεις μόνο.

Θέλουμε κι ευχόμαστε
Στρέφω εις τα ουράνια
Τα χέρια ικετευτικά
Κυρτούν από ζωντάνια.

Κάλεσμα σου κάνουνε
Αυτά να τα κοιτάξεις
Θωρριά εκεί αέρινη
Σιμά να ξαποστάσεις.

Εννοιας ρυθμούς μα και παλμούς
Καρδιές που αγαπηθήκαν
Μοίραζε απλόχερα
καθώς παραταχθήκαν.

Φίλοι φίλες και λοιπά
Συνάδελφοι ανθρώποι
Ζητούνε σε σένα αληθινά
Χαρίζουνε λατρείας τους την τόση.



Cheers.

It won't be any consolation
Coffee in memory of yours
Company of a bunch of bragging
Like you're here with me.

I'm telling you my news
i've recited the lyrics
Arthra, if I read them
I threw them all over walls.

They stood there too if they were modest
They were listening to me
With awe of respect and honor
Everything was obeyed.

Pleasant and soulless
They had a concert
You've been accepted harmonically
No doubt.

What I wrote about you
How I suffer
I'm telling you honestly
And you better.

Be calm there
Things don't bother
Your little brain
They're not traveling.

In parts of the desire
Peace and happiness
They made you bring
Keep your head down.

He bent and screamed
The fun I'm banging
Fingers quickly
On the tablet up there.

Tears came out
From the sound of the room
It was sad and joy
That note.

It would never end
What if he had passed
Your life's deadline
He was put and split.

As far as that's concerned
Toko's annexed
Honor of it
to us to remind us.

There was a buzz
I was scared, but I saw
That's where they rolled
My writing found dowry.

You can leave these
Here to keep them
Treasures for all of you
And we'll appreciate it.

Direct divisions
The glues spread out
Leave it to us here
They're not dead.

Despite prayer pure
We've placed three sayo
Your memorial, the scriptures
Until he finds a mural.

To rejoice and show
Your so true
Because you beacon of a lifetime
And not like fairy tales.

Shiny glowing
Surprise and erase
You're too shining up
You remind you of your life.

To us where we were born
One with your writing
We who accepted
Your great payoff.

Poetry poets
We stand in pain
But we gagged it well
Don't look at it, just look at it.

We want and wish
I'm turning to heaven
Hands begging
They're being vivid.

They're calling you
You should look at these
Thorria there air
Sima, rest.

Meaning rhythms, but pulses
Hearts loved
He was handing out
as they lined up.

Friends and all
Fellow people
They're asking you for real
They're worshipping them at the same time. CHAKAKAKI.