σε ασυνείδητη γαλήνη
δεν υπάρχει επιστροφή
η γνώση σε αλλάζει μια για πάντα
τις αναμνήσεις σε σπιρτόκουτο χωρά
στη φλόγα τους γλυκαίνεσαι μια στάλα
του τώρα η βαλίτσα είν΄ βαριά
αργά, στο μέλλον βηματίζεις
στο Γενετήσιο Όραμα κοιτάς
ξύπνησες απότομα με δάκρυ
πονάει πολύ να ζεις συνειδητά
Φάρος ο πόνος
κι εσύ υπάρχεις από Αγάπη
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem