έχεις να σπάσεις πολλούς καθρέφτες
να ματώσεις, να πονέσεις, να δακρύσεις…
μέχρι να αρχίσεις να παρατηρείς
ότι σε κάθε ακανόνιστο θραύσμα του
απεικονίζεσαι ολόκληρος Εσύ
μέχρι να τολμήσεις να ψηλαφήσεις
με το χέρι σου γυμνό σε κάθε κομμάτι
κραυγές του ελεύθερου εαυτού
μέχρι να κρατήσεις στα χέρια τη στάλα:
Απόσταγμα ουσίας επώδυνης εμπειρίας,
καλά κρυμμένη σε κάθε θρύψαλο.
…από έρωτες και πόθους που νόμιζες Αγάπη
και μπλόκαραν το στενό «τώρα» της κλεψύδρας σου
[Εμπνευσμένο από το βιβλίο "Σημειώσεις για σένα" του Πέτρου Θεοδώρου]
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem