(ασυνείδητα 3) Poem by Lionara S.t.m.o.l

(ασυνείδητα 3)

Με κομμένη πνοή
Συγκρατώ στο στήθος
Ίδια με της μάνας Σου
Την αίσθηση αποκοιμιέσαι
Κλείνουν τα μάτια με εφησυχασμένοχαμόγελο
Ηρεμούν οι τελευταίοι σπασμοί του σώματος
Απελευθερώνονται οι εναπομείναντες αλαλαγμοί
Υποτάσεις στο τέλος και τον ίδιο το θάνατο
Αθόρυβα το δικό μου σώμα νιώθω ν' αγκαλιάζει το κορμί
Ενώ ο Ύπνος το αρπάζει
Και δεμένοι ξυπνάμε
Στην πιο γλυκιά πραγματικότητα
Ώσπου ν'αφεθώ όπως Εσύ
Στην κομμένη πνοή της αθόρυβης φύσης
Στη μόνη Ελπίδα για Μητέρα

(ασυνείδητα 3)
Monday, December 16, 2019
Topic(s) of this poem: hope,mother
POET'S NOTES ABOUT THE POEM
* Search for our new free ebooks 'Ασκήσεις Νοήματος', 'Το ΠΟΛΥΤΙΜΟ κάτι', 'ΣΥΝ ΟΥΣΙΑ', 'ΤΥΜΠΑΝΙΣΜΟΙ' and [Internet of Meanings] in smashword, easywriter and searchingthemeaningoflife (wordpress)

**More creations on internet as Searchingthemeaningoflife


***The creations are inspired by books. Universally kisses. Renew them, put them music, translate them for FREE.All copyrights of published pictures belongs to the creators of works. Their use is only for information purposes.***
COMMENTS OF THE POEM
READ THIS POEM IN OTHER LANGUAGES
Close
Error Success