DE WITTE FUCKENDE KONIJNEN Poem by Els Moors

de witte fuckende konijnen fucken
en zij fucken samen het dak plat
zonder afstandsbediening
galm galm het is ochtend!
het is ochtend in dit natte land
dit tandpasta nutella land
dit natte afgematte veld
er staan drie camping caravans met
oranje gordijnen een uit zichzelf verschenen
flard mist trekt zijdelings het oog voorbij

*

er gebeuren vreemde dingen in dit huis
waar de muren zich niet lijken te willen
rechten - niet recht willen zijn -
er slapen mannen in het bed
meestal valt de deur vanzelf dicht

*

in dit voetlicht zoek ik de witte fuckende
konijnen de leegte staat op draagbaar
een twee drie mars laten we samen
bewegen en niet onnodig wervels kraken
leg beide handen liefdevol rond dit brein
wij gaan huiswaarts
naar het witte fuckende konijn

*

het oude witte fuckende konijn heeft nooit meer gedaan
het fuckte waarna het fuckte waarna het weer verder fuckte
precies dat - het werpt geen geile blikken naar een zwart-wit
gestreepte zomerjurk - het oude witte fuckende konijn fuckt
blind een nageslacht vooruit

*

de ooievaar brengt het kind en zingt
vrolijk tollen bomen door het gras
dit nieuw leven is een fuckkonijn
het fuckt en fuckt en fuckt

*

het witte fuckende konijn fuckt springvallend
terwijl oesters openbreken op het rode bed
hier zou ik kunnen zijn de tong in vurig water
steken of over het volle voetvlak van zijn zolen
laten glijden het bergen van het betere gevoel
een lichaam tot het past

*

de witte fuckende konijnen wonen
onder roestige kerktorens nabij de plaats
‘geen afval dumpen' zij schuiven in en uit elkaar
vooral daar waar niemand hen vermoedt
sluiten zij hun poten om het zachte witte vel

*

als ik op een ochtend wakker word
dan naast de witte fuckende konijnen in het gras
de langgerekte velden zijn nog kaal - vaal -
is de ochtend door het raam