ତୁମେ ଅଛ ବୋଲି
ମୁଁ ପାରୁଛି ଡେଇଁ
ସାତ ସମୁଦ୍ର ତେର ନଈ
ଏକା ନିଶ୍ୱାସକେ।
ତୁମେ ଅଛ ବୋଲି
ପାରୁଚି ଚଢି
ଉପରୁ ଉପର
ଆଉ ଲାଗୁଛି ଜୀବନ
ରଙ୍ଗୀନ ଆଲୁଅମୟ।
ତୁମେ ଅଛ ବୋଲି
ଏତେସେତେ ଫୁଟୁଛି ଫୁଲ
ବାଡିରେ ଆମର।
ଅଛ ବୋଲି ତୁମେ
ଘଷିମାଜି କରୁଛି ଧାର
ଜୀବନକୁ ଦିନେ ପ୍ରତିଦିନେ।
ତୁମେ ଅଛ
ଆଉ ଅଛି ମୁଁ
ଆଉ ଅଛି ଆନନ୍ଦ।
ଅଛି ଆନନ୍ଦ ଅଛି ଜୀବନ,
ଅଛ ବୋଲି ତୁମେ।
ଅଛ ବୋଲି ତୁମେ
କାନ୍ଦ ସବୁ ହେଉଛି ହସ,
ଜଳୁଛି ମାଟିଦୀପ,
ଏଠି ସେଠି ସବୁଠି,
ଅଛ ବୋଲି ପାରୁନି
ହୋଇ କିଛି ଧ୍ୱଂସସ୍ତୁପ।
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem