Het meisje strekt de benen en Poem by Els Moors

het meisje strekt de benen en
wijst naar de vogel die zich het dichtst
bij haar in de buurt heeft gewaagd

de hommel schroeft zich een weg door het hout

de ondoorgrondelijkheid van het bewijsmateriaal
kan ik de zaak niet eenvoudig laten betijen?
en waarom schieten?

gesteld er zijn twee mensen
die elkaar proberen te wurgen en het windt me op
naar ze te kijken of ik zie een jongen die met een boek
‘voorbij het poststructuralisme' langs me heen wandelt
is het dan geen waanzin om te zwijgen

staat wat ik liefheb
voor wat ik maar nauwelijks verdraag
kan een aanraking ooit meer zijn
dan een gedoogbeleid