Ik gedoog dat ik werd geschapen Poem by Els Moors

ik gedoog dat ik werd geschapen
en raak me aan ik ben een en al
zeeanemoon

een koude wind komt van over
de bergen het regent al dagen
en er is geen beterschap in zicht

iedereen houdt de lippen
op elkaar in ijzig zwijgen
en de wijzer van de teller
flirt voortdurend met het nulpunt

als ik spreek dan enkel nog
met moordenaars en dieven
die zich verschansen als
bedoeïenen in de woestijn

mijn eenzame spraak
is kuis als het water van
een oceaan maar dan van
voor hij door de wereld
als stortplaats werd gebruikt