Loop ik achter iets aan op straat: een ijsblok voetsporen Poem by Els Moors

loop ik achter iets aan op straat: een ijsblok voetsporen
paddestoelen schieten als pistolen uit de grond
een serveerster ligt op bed begraven ze zegt
het is altijd slecht slapen of janken van geluk

maar zij zal zich moeten haasten
zij kan nu immers elk moment
worden gespiest door een grote zwarte man
respect voor de armen

het zit hem in de kleren die ze dragen niets past
de overzetboten richting lampedusa zitten vol
maar wat in de meerderheid is het volk
wil tegenwoordig al uit eigen beweging zinken
het goud voor eeuwig in de etalage laten roesten

dus wij zwijgen als god het wil
bezwangert hij de lucht
met gesmolten poedersuiker

vermommingen

ik blijf ze aan- en uittrekken
tot mijn armen ervan kraken