Morgenrood Poem by Ceyhun Mahi

Het morgenrood net als mijn hartenwond,
    Is aan het gloeien als een warm gelaat
    Geraakt door verlegenheid, na een daad
Van koketterie, kijkend naar de grond.

'k Heb veel te zeggen maar leeg is mijn mond,
    Net als mijn kleine en slapende straat,
    Was ik maar een vogel in de dageraad,
Ongedeerd in bomen door mens, of hond.

Het herrinerd me toch met deze pijn,
    De motivatie voor een nieuwe dag,
Zo vrij als roze wolken en zonneschijn,
    Verspreidt in de lucht - dat is wat ik zag
Met natte ogen achter het gordijn,
    Terwijl ik zwakjes in mijn bed lag.