oh mijn moeder
en haar wonderlijke woestijnkleuren
morgen schuift ze op
tot ze schaduw heeft gevonden
rijgt ze me aaneen
uit water bloemen
glas en ramen
en het devote kraken
van haar knieën
thee moet uit bladeren
worden getrokken en tranen
op hun beurt uit thee
het leven dat ik in de echte wereld leid
een geheim dat ze me nog
toevertrouwen zal
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem