Kalsadang hindi pantay.
Berdeng ilaw sumisilaw.
Patak ng tubig hinintay.
Hinayhinay umambon, umulan ay umiyak.
Dumadagan na tubig, Binabad sa damit.
Nakatayo sa kanto, Nagbibilang ng kotsye.
Umaasa sa pagbaba ng prinsesa mula sa jeepney.
Ngunit, Isang araw lumipas, puro pag-asa lang ginawa.
Kaya't umiyak, umambon, at ako na ang ulan.
sa Pilipinas, Bagyo lang ang inatupag.
Ulan ang pinangarap, Pertilidad ang inasahan.
Kabobohan at Kalandian ang pinairal.
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem