Pechvogeltje Poem by Lorentz Paul

plat lig je daar op straat,
geplet, uitgewaaierd, groter
dan je werkelijk was

dat dunne streepje tussen wat ooit
je mooie veren waren, zou één van
je pootjes kunnen zijn en dat daar
wat nog van je snaveltje gebleven is

was je nog jong en onwetend van
alle gevaren en nieuwsgierig toen
naar wat op je af kwam razen

nu lig je daar, uitgespreid alsof je
breeduit te zonnen lag in de warme zon
toen er over je heen gewalst werd
hoeveel auto's zijn er nog over je
heen gegaan om nu zo dun en droog als
een blad te zijn en licht als een veertje

plotseling steekt een krachtige wind op
en blaast het platte vogeltje weg

pechvogeltjelief,
nu ben je echt hemelen gegaan