Vae Onsekerheid Poem by Sylvia Prinsloo

VAE ONSEKERHEID

Stadig as die stadsgeraas
agter my verdwyn
Voel ek vrede in my hart
as die vlaktes voor my skyn

Ek wil oor berge klouter
deur diep strome swem
Wil my sorge op gaan hang
wat hier aan my rem

Net anderkant die vlaktes
bruis ‘n diep blou see
Daar wil ek graag my voete
weer net skoon gaan vee

En as die son se strale
my daarheen sal wil dra
Wil ek by U voete sit
en dan vir U vra

Hoekom is dit tog so swaar
die lewe hier op aarde
Kan dit maar net stil weggaan
wat is my doel my waarde

Hoekom word ‘n mens gebore
en gaan dan net weer dood
Dit tref soms klein ou kindertjies
nog in hul moederskoot

Hoekom bring U soms
dinge op ons pad
Om soms na maande, jare
in duisend skerwe in te spat

U vat my hand en sê vir my
My kind jy moet net glo
los die vae onsekerheid
jou hulp kom net van Bo

2003-06-10
Sylvia