VRIENDINNEN Poem by Luuk Gruwez

Soms lig ik op haar bed met opgetrokken rok,
mijn borsten bloot, mijn ogen idioot.
Zijn weet niet half hoezeer ik haar bezit
zodra zij naar een ander is.
Haar truien vul ik met haar op
en in haar slips en haar beha's
besnuffel ik haar beste minnaressen:

wij zijn met velen in haar ondergoed.
Daarbuiten staan lobelia en leeuwenbek,
maar alle uren dat ik op haar wacht,
laat ik de luiken dicht. Ik bloed. Ik brand,
vier middernacht de hele dag.
Ik rook haar kingsize sigaretten
of doe haar lipstick op mijn lippen

of lach haar lach van tandpasta.
Het is een broeierige junidag.
Ik wil dat ze mij straks betrapt.
Ik wil haar suikeradem langs mijn billen,
haar naaldhakken tot diep vanbinnen.
En dat zij mij nu eindelijk slaat.
Al haar vriendinnen zal ik voelen.